دکتر عروجی، عضو هیأت مدیره کانون دانش‌آموختگان ایرانی در ایتالیا

دکتر عروجی در معرفی حرفه‌ خود گفت:

از  سال 79 در دانشگاه تدریس کرده‌ام. مدتی در دانشکده میراث فرهنگی بودم و اکنون هم در دانشکده معماری دانشگاه سوره مرمت درس می‌دهم. در بخش خصوصی 5 سال است که فعالیت می‌کنم و در این مدت تعدادی پروژه در تهران و شهرستانها انجام داده‌ام که از شاخص‌ترین آن‌ها می‌توان به پروژه برج تجاری اداری «ریان» واقع در خیابان فدائیان اسلام، اشاره کرد.

در رابطه با کانون دانش‌آموختگان ایرانی در ایتالیا باید بگویم که این کانون، از فارغ‌التحصیلان ایرانی که در ایتالیا تحصیل کرده‌اند، تشکیل شده و اکثراً معمار و شهرساز هستیم. هر چند از رشته‌های دیگر هم در این کانون حضور دارند.

ما در این کانون کارهای فرهنگی و نقد معماری و شهرسازی انجام می‌دهیم و در زمینه مرمت هم فعال هستیم. سال آینده هم همایشی در رابطه تفاوت بافت فرسوده و بافت تاریخی برگزار خواهیم کرد. در این همایش بافت فرسوده را از منظر گردشگری مورد نقد قرار خواهیم داد، زیرا بیش از یک دهه است که استفاده از واژه بافت فرسوده متداول شده و برداشت‌های غلط، منجربه تخریب ابنیه و بافت تاریخی کشور شده است.

در زمینه ارتباط کانون با کشور ایتالیا باید بگویم، این کار به‌صورت انفرادی یا در قالب دیگر تشکل‌ها انجام می‌شود، به‌طور مثال در فروردین ماه گذشته یک نمایشگاه از آثار معماران معاصر ایرانی در رم برگزار شد که آقای حاتمی از اعضای انجمن متولی برگزاری آن بودند.

همچنین یک سلسله نشست، در رابطه با مسائل شهرسازی در خانه هنرمندان برگزار کردیم و دوستان هم به‌صورت انفرادی کارهایی را ارائه کرده‌اند، در حال حاضر هم در ستاد توانمندسازی سمن‌های شهر تهران و در کارگروه میراث فرهنگی و اوقات فراغت و گردشگری مشغول به فعالیت هستیم، در سازمان میراث فرهنگی هم تشکلی داریم و از سیاست‌گذران این بخش هستیم.

رئیس هیئت مدیره انجمن آقای منصور سلامتی از چهره‌های ماندگار هستند. ایشان مدیر نشر فضا بوده و  خودشان هم در زمینه شهرسازی و مرمت چند کتاب به زیور طبع آراسته‌اند.

مرحوم میرفندرسکی از بنیان‌گذران این کانون که مطالعات ارزشمندی در بافت تاریخی خصوصاً اصفهان داشته‌اند، دکتر نصیر سلامی که تجربه بین‌المللی زیادی در کار معماری دارند و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد هستند، آقای فرهاد فخار تهرانی عضو هیئت علمی مرمت در دانشگاه شهید بهشتی، دکتر اسماعیل طلایی و … از جمله چهره‌های شاخص این کانون در سال‌های اخیر بودند.

دکتر عروجی در رابطه با شهرسازی و وضعیت مسکن در ایتالیا هم حرف‌های جالبی داشت:

در خصوص وضعیت کشور ایتالیا و به‌طور کلی اروپا در زمینه شهرسازی و مسکن باید کمی به عقب برگردیم و تاریخچه نوسازی را در این کشورها مرور کنیم. ایتالیا و کشورهای اروپایی پس از جنگ جهانی دوم و در اوایل دهه پنجاه قرن بیستم، برنامه مارشال را اجرا کردند. این برنامه دستوری از طرف آمریکا تهیه و تدوین شده بود.  طبق این برنامه، در ایتالیا و دیگر کشورهای اروپایی که در طول جنگ بسیار خسارت دیده بودند، ساخت‌وساز وسیعی صورت گرفت، در ایتالیا هم از دهه پنجاه بر اساس قوانین جاری آن کشو، توسعه شهرها به‌صورت دستوری و طی یک توسعه از بالا به پایین انجام شد. این ساخت‌وساز گسترده سبب بروز برخی مشکلات اجتماعی و فرهنگی در اواخر دهه شصت میلادی شد و رشد جمعیتی معروف به بوم دهه شصت پدید آمد.

در دهه هفتاد و همزمان با تحریم نفتی اپک، یک رکود اقتصادی در فضای اقتصاد جهان و اروپا حاکم شد و مسلماً این یک رکود بزرگ جهانی بود، این نخستین بحران ساخت‌وساز در بخش مسکن بود که حدود یک دهه طول کشید و تا اوایل دهه هشتاد هم ادامه داشت.

متولیان امر در ایتالیا در این ده سال، اصلاح و بازنگری قوانین را در دستور کار قرار دادند و شهر را با نگاه انتقادی دیدند و به سمت اصلاح ساختار و قوانین حرکت کردند. ایتالیا هم در این میان جایگاه ویژه‌ای داشت. برنامه‌ریزان شهری در رابطه با بافت‌ تاریخی کشور خود، یک بازنگری کلی انجام دادند و بافت‌هایی که در دهه‌های گذشته کم اهمیت تلقی می‌شد را ارزش‌گذاری فرهنگی کردند، این ارزش‌گذاری منجربه این شد که بسیاری از مردمی که در دهه 50 و 60 به بیرون بافت رفته بودند، به بافت‌های تاریخی برگشتند.

در دهه هشتاد، بازگشت به بافت تاریخی به‌یک سبک زندگی بدل شد و داشتن یک منزل در بافت تاریخی جایگاه ارزشمندی پیدا کرد. پس برنامه‌ریزان، رشد اقتصادی را صرف اهمیت بخشی به بافت تاریخی کردند.

در دهه نود، اصلاحات ساختاری ادامه یافت و این اصلاحات در نظام صنعتی، منجربه رشد اقتصادی شد. رشد پایدار 15 ساله‌ای که تا اواسط 90، کل دنیای غرب با آن روبرو بود. در ایتالیا هم در حومه شهرها یک سری اصلاحات صورت گرفت و به عرصه جدیدی برای اسکان جمعیت بدل شد.

سیاست‌گذران سعی کردند شهرهای اقماری را توسعه دهند، چون گسترش بی‌رویه شهر مطلوب نیست. لذا هسته‌های موجود در اطراف شهرهای بزرگ شناسایی شد و به کانون‌هایی که می‌توان در آن جمعیت را مستقر کرد، بدل شد.

دکتر عروجی درباره وضعیت مسکن در ایتالیا گفت:

در ایتالیا بالای هفتاد درصد مردم داری مسکن شخصی هستند، این هفتاد درصد حداقل یک سکونت‌گاه دارند. در شهر میلان، به‌خاطر اکسپو 2015، از سال 2010 شروع به‎احداث زیرساخت کردند. از جمله یک محله را در جوار دیوار قدیمی و باروی قدیم شهر را احداث کردند، طرحی که از دهه هشتاد میلادی وجود داشت و با توجه به انتخاب شدن میلان در اکسپوی 2015 و اینکه هر شهر مدرن سازه‌های مرتفع دارد و خط آسمان شهر کوتاه بود، این محله با هدف بالا بردن ارتفاع شهر ساخته شد.

این آپارتمان‌های مسکونی، باغی عمودی‌اند و ساختمان نمایی سبز دارد. به‌این معنی که در نمای آن گیاه کاشته اند و  با رشد گیاهان نمای این ساختمان‌ها تغییر می‌کند.

دکتر عروجی همچنین، در رابطه با  فراخوان انجمن طراحی و معماری، جهت ثبت طرح‌ها و پروژه‌ها چنین گفت:

کار بسیار جالبی است، زیرا عملاً مالکیت معنوی طرح‌ها ثبت نمی‌شود و انجام این کار باعث می‌شود، به‌چهره شهر بیشتر توجه شود و ما ساختمان را فقط از بعد اقتصادی نبیینیم و این گام رو به‌جلو حداقل کاری است که می‌توان انجام داد. با این کار طراحان خلاق ما شناخته می‌شوند و شاید فرهنگ جدیدی در معماری کشور را پس از این شاهد باشیم.